نویسنده

• سید محمد راستگو

دانشگاه کاشان

چکیده

بر این پایه که یکی از ویژگی های زبان عرفان، ه م چون زبان شعر و هنر، تصویر و تمثیل است؛ نیز بر این بنیاد که عرفان با اسطوره پیوندهایی دارد، در این گ فتار پس از گزارش کوتاهی در باره زبان تمثیلی عرفان، نیز پیوند عرفان با اسطوره، بهره گیری عارف – شاعران از یک داستان اسطوره ای نشان داد ه است: داستان زال و رودابه، آن جای داستان که رودابه گیسوان بلند خویش را هم چون طنابی از بام فروهشت تا زال که – در پایین پشت درهای بسته مانده بود و راهی برای برشدن نداشت - به یاری زلف یار، خویش را به بالا برکشد،با آوردن نمون ه هایی باز نموده ایم که شاعر - عارفان بر بنیاد این داستان، فروهشتن گیسو را رمز و نمادی آورد ه اند از مهر و لطف، و فیض و فضل فراگیر خداوند که هماره دست گیر بندگان است، نیز رمز و نماد همه شیوه ها و را ه هایی که خداوند از روی مهر و بنده نوازی، پیش پای همه یا پاره ای از بندگان نهاده است، شیوه هایی هم چون: جذبه و کشش، دین و شریعت، عشق و طریقت، توبه و،..جز ای ن ها و یکی دو نکته دیگر، در پایان به شیوه تطبیقی، به دو نمونه از گیسو فروهشتن در دو داستان دیگر اشارتی صورت گرفته است: داستان ایرانی دختر نارنج و ترنج، و داستان فرنگی راپونزل، نیز داستان گیسو بریدن رابعه.

کلیدواژه‌ها

• زبان تمثیلی
• تصویر
• اسطوره
• جهان مثال
• زال و رودابه