نویسنده

• حسین خسروی

دانشگاه آزاد شهرکرد

چکیده

در این مقاله روش نمادپردازی مولوی با بررسی یکی از داستان‌های مثنوی مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است. شیوه نماد‌پردازی شاعر در این داستان به دو صورت نشان داده شده: ابتدا تحلیل نماد‌شناسانه داستان ارائه می‌شود، سپس نموداری که سیر معنا یا اوج و فرود آن را نمایش می‌دهد. نماد یا سمبل یکی از انوع صورخیال شاعرانه است که به جهت تعدد مفاهیم و ظرفیت معنایی گسترده‌ای که دارد در مرتبه‌ای فراتر از استعاره قرار می‌گیرد. برای نشان دادن تفاوت‌های نماد و استعاره، بحثی در چگونگی ساخته شدن نماد‌(تشبیه  استعاره  سمبل) و با محوریت دو واژه ی «ماه» و «خورشید» مطرح شده است. داستان مورد نظر در مثنوی با عنوان «رفتن گرگ و روباه در خدمت شیر به شکار » آمده و در بررسی آن معانی سمبلیک واژه «شیر» را که از نمادهای مورد علاقه مولاناست – شرح داده‌ شده است.

کلیدواژه‌ها

• مولوی
• دیوان شمس
• مثنوی
• استعاره‌
• نماد‌
• تموّج معنایی
• مجاز‌
• شیر