نویسندگان

• اسحاق طغیانی
• زهره نجفی

دانشگاه اصفهان

چکیده

معراج، با تمام گستردگی معناییش جایگاه ویژهای در اعتقادات مسلمانان دارد. پیامبر گرامی اسلام(ص) که در اوج صفا و پاکی بود، معراج منحصر به فردی را درک کرد که در بالاترین و کاملترین شکل قرار داشت. از آنجا که پس از او کسی به مقام والایش دست نیافت، تجربه چنین سفری برای دیگران میسر نگردید، ولی انسانهایی که تلاش کردند با قطع دلبستگیها و تعلقات دنیوی از اسارت روحشان بکاهند، موفق گردیدند پروازهای روحانی را تجربه کنند که برای دیگران روی نداده است. از زمره این افراد، شاعران عارف هستند که در شعرشان از عروج روحانی و سفرهای ملکوتی خود سخن گفتهاند. در آثار شاعران برجسته عارف(سنایی، نظامی، عطار، مولوی، حافظ) اشعار فراوانی به چشم می خورد که در آن شاعر معراجهای روحانی خویش را بیان میکند و نشانگر عروج شاعر به درجات بالا و سیر در ملکوت و دیدن کروبیان است و این مقام را در بررسی آثار این شاعران میبینیم و در این گفتار بررسی میکنیم.

کلیدواژه‌ها

• معراج
• عرفان
• شاعر
• شعر فارسی
• ملکوت
• عالم قدس