نویسنده

• علیرضا جلالی

عضو هیئت علمی دانشگاه پیام نور اصفهان

چکیده

مقاله حاضر نخست به پیشینه تفسیرهای تمثیلی شاهنامه، در برخی متون عرفانی اشاره می کند و آنگاه با مقایسه داستان بیژن و منیژه در شاهنامه فردوسی و قصیده عینیه ابن سینا، عناصر مهم جهان بینی گنوسی ها، همچون دوگانگی روح و جسم، هبوط روح از عالم بالا و زندانی شدن آن در تخته بند تن و فراموش کردن اصل خویش و سرانجام بیداری و بازگشت به جایگاه و موطن اصلی را در هر دو متن نشان می‌دهد.

کلیدواژه‌ها

• بیژن و منیژه
• قصیده عینیه
• هبوط
• فراموشی
• گنوسی
• جسم و روح
• سرود مروارید