نویسنده
دانشگاه تهران
چکیده
غایت اصلی عرفان، تخلّق به اخلاق الهی، اثرآن حصول ولایت و فرا رفتن عارف تا مرز خداگونگی و فنای فی الله و بقای بالله است. مبنای این اندیشه در فرهنگ اسلامی حدیثی قدسی است که به لحاظ سند، صحیح و به لحاظ مضممون بسیار مشهور است. حدیث یادشده به ملاحظه بخشی از مضمون آن به حدیث «قرب نوافل» و به ملاحظه بخشی دیگر از آن، به حدیث «تردد» شهره گشته است. نوشته حاضر ضمن ارائه متنی از ده ها متن حدیث که در عبارات آنها اندکی اختلاف وجود دارد، به همراهی بررسی سند، به نقل و نقد عباراتی از آن پرداخته که متناسب با مبحث یاد شده در فوق است. در نهایت نیز تصویری نزدیک به فهم از مضمون فقره مزبور به دست داده شده است.
کلیدواژهها