نویسنده

• محمد پارسانسب

چکیده

مطالعۀ رابطۀ چندسویۀ متون ادبی، از ارتباطات عمیق فرهنگی، داد و ستدهای محتوایی و تعاملات ادبی آن‌ها در طیّ قرون متمادی، پرده برمی‌گیرد و به کشف راز زیبایی، کمال هنری و جاودانگی شاهکارهای ادبی می‌انجامد. مثنوی مولوی، از آن گونه شاهکارهایی است که نه تنها با متون ادبی پیشین رابطه دارد و با آن‌ها گفت‌وگو می‌کند، بلکه سخت با فرهنگ مردم گذشته و اهالی دین و تصوف و عرفان، پیوند می‌خورد. بررسی و تحقیق در آثاری که بتوان ردّ پای مفاهیم، ایده‌ها وساخت‌های مثنوی را در آن‌ها یافت و نیز، تبیین نوع تعامل مثنوی با این متون، از اهداف پژوهش حاضر است؛ پژوهشی که لاجرم، به کشف منابع و مآخذی نویافته از حکایت‌هایی منجر شده که در کتاب مآخذ قصص و تمثیلات مثنوی نیامده‌اند و سرچشمه‌های تازه‌ای از آبشخور فکری مولانا را نمایان می‌سازد و جنبه‌های هنرمندی مولانا را تبیین می‌کند.

کلیدواژه‌ها

• مثنوی معنوی
• مأخذشناسی
• سرچشمۀ حکایات مثنوی
• قصّه‌پردازی مولانا
• مآخذ نویافتۀ حکایات مثنوی