بحرالحقیقه و هفت بحر سلوک عرفانی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار زبان و ادبیات فارسی ؛ گروه زبان وادبیات فارسی ؛ دانشکده علوم انسانی ؛ دانشگاه آیت الله بروجردی ؛ بروجرد ؛ ایران

2 استاد گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه یزد، یزد، ایران

چکیده

بحرالحقیقه به عنوان یکی از آثار گرانسنگ اهل تصوّف به شیخ احمد غزّالی نسبت داده شده است؛ امّا تأمل در فرم و محتوای این اثر آشکار می‎کند که رسالۀ مذکور متعلّق به غزّالی نیست و مؤلف کتاب بیشتر به عرفان زاهدانه تمایل دارد؛ در حالی که احمد غزّالی از نظریه‌پردازان موهبت عشق و اصول جهان‌نگری او با این اندیشه سازگار است.

بحرالحقیقه کتابی است که مراحل سیر و سلوک عرفانی را شرح و تفسیر می‌کند. نویسنده پس از بیان مقدمه‌ای مفصل در خصوص عهد الست و ضرورت سلوک و بازگشت به عالم برین، مفاهیم، تعابیر و تفاسیر بدیعی از دقایق عرفانی و حقایق روحانی بیان می‌کند و مشاهدات و مکاشفات درونی خود را تا حدّ ممکن به زبان می‌آورد.

این جستار با تکیه بر مطالعات کتابخانه‌ای و با روش توصیفی- تحلیلی به بررسی و تحلیل مضامین سلوک عرفانی و مراحل سیر الهی در مجموعۀ بحرالحقیقه می‌پردازد. غور در این مجموعه آشکار می­کند که نویسنده دارای ایدئولوژی مستقل در عرصۀ سلوک است و گفتار او با دیگر کتب عرفانی تفاوت زیادی دارد. مؤلف کتاب سفر اهل تصوّف را به چهار بخش تقسیم می‌کند که دو بخش از آن اکتسابی و دو بخش عطیتی است. وی همچنین سفر خشکی را با سفر دریا متفاوت دانسته و مراحل سلوک را به هفت بحر تقسیم کرده است: 1- بحر اول معرفت است و گوهر آن یقین؛ 2- بحر دوم جلال است و گوهر آن حسرت؛ 3- بحر سوم وحدانیت است و گوهر آن حیات؛ 4- بحر چهارم ربوبیت است و گوهر آن بقا؛ 5- بحر پنجم الوهیت است و گوهر آن وصال؛ 6- بحر ششم جمال است و گوهر آن رعایت؛7- بحر هفتم مشاهده است و گوهر آن فقر.

 

کلیدواژه‌ها

منابع
قرآن کریم.
اتابکی، پرویز. (1377). بحر الحقیقه از شیخ‌المشایخ احمد غزالی نیست. مجلۀ بخارا، شمارۀ 3، 331-342.
بهرامی، ایرج. (1378). اسطورۀ اهل حق. تهران: نشر آتیه.
پورجوادی، نصرالله. (1396). ایوان جان: گزیدۀ آثار پارسی احمد غزّالی. چ2. تهران: انتشارات معین.
حائری، محمدحسن. (1386). مبانی عرفان و تصوف و ادب فارسی. تهران: نشر علمی.
دزفولیان‏، کاظم. (1382). شرح گلشن راز. تهران: انتشارات طلایه.
سبزوارى، ملاهادى. (1374). شرح مثنوى. به اهتمام مصطفى بروجردى‏. تهران: انتشارات وزارت ارشاد اسلامى.
سجادی، سید جعفر. (1389). فرهنگ اصطلاحات و تعبیرات عرفانی. چ9. تهران: انتشارات طهوری.
سراج توسی، ابونصر. (1914م).‏ اللمع فى التصوف. به اهتمام ‏رینولد آلین نیکلسون.، لیدن: مطبعة بریل‏.
سلطان‌ولد، بهاءالدین محمد. (1359). رباب‌نامه. به اهتمام علی سلطانی گردفرامرزی. تهران: انتشارات مؤسسۀ مطالعات اسلامی مک‌گیل.
شهیدی، سید جعفر. (1373). شرح مثنوى. تهران: نشر علمى و فرهنگى‏.
عطار نیشابوری، فریدالدین. (1384). منطق‌ الطیر. به اهتمام محمدرضا شفیعی کدکنی، ویرایش دوم. تهران: انتشارات سخن.
عین‌القضات همدانی، ابوالمعالى عبدالله بن ابى‌بکر. (1341). تمهیدات. به اهتمام عفیف عسیران. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
غزّالی، احمد. (1356). بحر الحقیقه. به اهتمام نصرالله پورجوادی. تهران: انتشارات انجمن فلسفۀ ایران.
غزّالی، احمد. (1394). مجموعه آثار فارسی احمد غزّالی. به اهتمام احمد مجاهد. چ5. انتشارات دانشگاه تهران.
فردوسی، ابوالقاسم. (1394). شاهنامه. به اهتمام جلال خالقی‌مطلق. تهران: انتشارات سخن.
قشیری، ابوالقاسم. (1374). ترجمۀ رساله قشیریه. ترجمۀ ابوعلی حسن بن احمد عثمانی. تصحیح بدیع‌الزمان فروزانفر. چ4. تهران: نشر علمی و فرهنگی.
گوهرین، سید صادق. (1368). شرح اصطلاحات تصوف. تهران: انتشارات زوّار.
محبتی، مهدی، واعظی، رضا، مؤمنی، امیر و ولیئی، قربان. (1403). طرح منحصربه‌فرد سیروسلوک عرفانی در منظومۀ هفت‌پیکر نظامی گنجوی. مجلۀ کاوش‌نامه زبان و ادب فارسی، شمارۀ 60، 45-71.
مرآت عشاق‏. (1388). به اهتمام مرضیه سلیمانى‏. تهران: نشر علمى و فرهنگى‏.
مستملی بخاری، اسماعیل. (1363). شرح التعرف لمذهب التصوف. تصحیح محمد روشن. تهران: انتشارات اساطیر.
موسوى خلخالى‏، صالح. (1322). شرح مناقب محیى‌الدین عربى. تهران: کتابخانۀ خورشید.
مولوی، جلال‌الدین محمد. (1386). فیه ما فیه‏. به اهتمام بدیع‌الزمان فروزانفر. چ2. تهران: انتشارات نگاه.
مینوی، مجتبی. (1351). باطنیه اسماعیلیه. مشهد: مرکز تحقیقات و مطالعات الهیات و معارف اسلامی.
نسفى، ‏عزیزالدین. (1386). الانسان الکامل. به اهتمام ماریژان موله. چ8. تهران: انتشارات طهوری.
وفایی، عباسعلی و میلادی، فرشته. (1398). بررسی نقش‌گرایانۀ تجارب عرفانی در گفتمان مکاشفۀ بحر الحقیقۀ احمد غزّالی بر مبنای فرانقش اندیشگانی. مجلۀ متن‌پژوهی ادبی، شمارۀ 79، 191-214.
هجویری، علی بن عثمان. (1387). کشف‌ المحجوب. تصحیح محمود عابدی. چ4. تهران: انتشارات سروش.
  • تاریخ دریافت: 27 آذر 1401
  • تاریخ بازنگری: 25 مرداد 1403
  • تاریخ پذیرش: 25 مرداد 1403
  • تاریخ انتشار: 06 فروردین 1404