نویسنده

• علی محمدی آسیابادی

دانشگاه شهرکرد

چکیده

در ابیات آغازین دفتر دوم مثنوی، تناقض و پراکندگی ای در ظاهر ابیات وجود دارد. اکثر شارحان مثنوی در شرح این ابیات، به دلیل اینکه مولوی نام حسام‌الدین را به میان آورده، به تفسیر تاریخی متوسل شده‌اند. اما این تفسیر تاریخی نه تنها نمی‌تواند آن تناقض را برطرف کند، به آن دامن هم می‌زند. حال آنکه اگر نام حسام‌الدین را نه در معنی ظاهری آن، بلکه در معنی نمادین آن در نظر بگیریم، این تناقض برطرف می‌شود؛ گرچه ابهامی که در ابیات هست تا اندازه‌ای بر جا می‌ماند. با توجه به شواهد و قراینی که در کلام مولانا یافت می‌شود، یکی از معانی نمادین حسام‌الدین را می‌توان جنبه معنوی مثنوی گرفت که اتفاقاً با همین تأویل، تناقض مذکور رفع می‌شود.

کلیدواژه‌ها

• مثنوی
• مولوی
• حسام‌الدین
• الهام
• معنی