نویسندگان

• پرویز رستگار
• محمدتقی رحمت‌پناه

دانشگاه کاشان

چکیده

عارفان و صوفیان، آنگاه که نگارش تجربه‌های روحانی‌شان را آغاز کردند، افزون بر آیات قرآن از احادیث نیز کمک گرفتند و در ادب نهان‌گرایانۀ خود به فراخی و فرّخی از آن‌ها سود جستند. یکی از روایاتی که این گروه، بسیار به آن استناد کرده‌اند، حدیث «مَن عَشِقَ و کتَمَ و عفَّ و ثمّ ماتَ ماتَ شهیداً» بوده است که درون‌مایه‌اش، فرخنده فرجامی عاشق است. بسیاری از حدیث‌پژوهان بر این روایت خرده گرفته‌ و آن را نادرست دانسته‌اند، ولی با بررسی گزارش‌های گوناگون سند روایت، روشن می‌شود که این روایت بر پایۀ سنجه‌های حدیثی، پذیرفتنی است. مقالۀ حاضر، نگاهی است به سند و متن این روایت بر پایۀ معیارهای اهل سنت در درستی یا سستی روایات.

کلیدواژه‌ها

• حدیث «مَن عَشِقَ و کتَمَ و عفَّ...»
• بررسی صدوری
• بررسی دلالی
• عرفان و تصوف