نویسنده
دانشگاه کاشان
چکیده
شیخ احمد جام در میان نامداران صوفیه، بیش از دیگران، زندگی و شخصیّتاش با افسانهها و حکایات عجیب گره خورده است. نویسندگان مقامات با نقل افسانهها و روایتهای شگفت و انتساب صفاتی چون خُمشکنی و تعصّب و تشدّد در امر به معروف و نهی از منکر و شکستن چنگ و چغانه، چهرۀ شیخ جام را چنان ترسیم کردهاند که دلخواه ایشان بوده است و کاری به آن نداشتهاند که او خود چه میاندیشیده و در قاموس ذهن و اندیشه و سلوک وی چه میگذشته است. کمبود پژوهش در خصوص اندیشهها و شخصیت اصیل احمد جام ورای مقامات نوشتهشده برای وی و افسانههای مندرج در آنها از یک طرف، و قضاوتهای نادرست و شتابزدۀ برخی از عرفانپژوهان، بدون توجه به آثار شیخ از سوی دیگر، حاصلی جز بدنامی و تصوّر خودخواهی و انتقامجویی برای شیخ نزد معاصران نداشته است. این در حالی است که با یک نگاه اجمالی به آثار شیخ، میتوان تا حد زیادی از انتساب چنین صفاتی به وی کاست و حتّی او را عارفی مشفق، مهربان و وارسته به شمار آورد. در این گفتار، پس از نقل دیدگاهها و سخنان برخی از محقّقان معاصر دربارۀ شخصیت شیخ جام و اشاره به چند حکایت از مقامات ژندهپیل، کوشش شده در سه بخش «نگرش غیرمتعصّبانه»، «نگرش مشفقانه» و «نگرش روشنبینانه»، شخصیت حقیقی شیخ، آنگونه که در آثار و نوشتههایش تجلّی کرده است، معرّفی گردد.
کلیدواژهها