نویسندگان

• منیرالسادات پورطولمی
• معصومه رجبی کبودچشمه

چکیده

ارائۀ تبیینی صحیح دربارۀ مفهوم اسم اعظم و جایگاه آن در نظام اندیشۀ عرفانی، و سپس چگونگی به کارگیری معرفت حاصل از آن در حیات علمی و معنوی انسان‌ها، از طریق شناخت مصداق و مظهر واقعی اسم اعظم، مسئلۀ مهمی است که تحقیق حاضر به آن پرداخته است. در بینش عرفانی، هریک از اسماء خداوند، مظهری از مظاهر کمالات الهی‌اند و اسم اعظم، جامع جمیع کمالات حق است؛ یعنی اسمی است که می تواند همه کمالات حق تعالی را به منصۀ ظهور برساند و در بین مظاهر اسماء خداوند، آن مظهری که آیینۀ تمام‌نما بوده و یکجا حکایتگر همۀ کمالات و اسماء الهی باشد، انسان کامل است. مفهوم حقیقت محمدیه نیز در ارتباط با اسم اعظم و انسان کامل، مورد بررسی قرار می‌گیرد و در نهایت این نتیجه به دست می‌آید که حقیقت محمدیه، مقام و جایگاهی است که ظهور یافته در انسانی که جامع اسما و صفات الهی باشد و در عین حال، به صورت انسان کامل هر عصری تجلی کرده است. 

کلیدواژه‌ها

• اسم
• صفت
• تجلی
• اسم اعظم
• حقیقت محمدیه
• انسان کامل