نویسندگان

• حسین حیدری
• احمد عباسی

چکیده

حسیدیزم یا حسیدیم نوین نام جنبش مذهبی یهود است که توسط بعل شم طوو و شاگردانش در اروپای شرقی در نیمه قرن هجدهم میلادی بنیاد نهاده شده و مبانی فکری متفاوت و جذابی نسبت به جریان های عرفانی پیش از خود در عالم یهودیت، حتی نسبت به جنبش های حسیدی، یافت و همین امر، مایه ماندگاری آن شده که هنوز هم، بویژه در ایالات متحده و اسرائیل پیروانی دارد.
این مقاله پس از بیان اجمالی زمینه‌ها، چگونگی پیدایش و تاریخچه گسترش این نهضت، وضعیت کنونی و شخصیت‌های اثرگذار آن، آیین‌ها و همچنین باورهای ویژه آنان را توصیف می­کند و اختلافات آموزه‌های حسیدیزم نوین(متأخر) را با دیگر طریقت‌های عرفانی یهود از قبیل حسیدیزم نخستین، اسنیان، عرفان مرکبه، حسیدیزم اشکنازی و قباله نشان می­دهد.
این بررسی نشان می­دهد مهم­ترین آموزه حسیدیزم متأخر، اهمیت بی نظیر صدیق - تا دوازده نفر همزمان در مناطق مختلف-  در ارتباط سالک با خداوند و تقلید از آنان در همه امور است. البته آموزه‌های اتحاد با خدا یا دوقوت، عبادت شادمانه همراه با موسیقی و رقص، تأکید بر نجات فردی به جای نجات اجتماعی و سیاسی قوم یهود و غیره به گونه­ای که در این نهضت وجود دارد، از ممیزات این جنیش عرفانی در مقایسه با دیگر طرایق عرفانی یهود به شمار می­رود.

کلیدواژه‌ها

• حسیدیزم متأخر
• عرفان یهود
• بعل شم طوو
• صدیق
• دوقوت