نویسندگان
چکیده
این پژوهش با گردآوری داده های میدانی از بناهای خانقاهی و آرامگاهی متصوفه، مستحسنات تاریخی خانقاه نشینی و طبقه بندی نمادپردازیهای آنها از دیدگاه سنت گرایی دینی، در پی تعریف هنر خانقاهی از سده هفتم هجری قمری تا دوران معاصر و همچنین توصیف هنر خاص معماری خانقاههایی است که منبع تأثیر آن، اندیشههای ناب عرفانی و صوفیانه بوده است. با بررسی و طبقهبندی تاریخی و گونهبندی عناصر نمادین مشاهده شده و نیز با معیار قرار دادن نوع سنجش سنت گرایی دینی، گونه خاصی از معماری خانقاهی در مجموع بناهای گزارش شده یافت میشود که تا به حال از آن یاد نشده است و تأثیر مستقیم مبانی نظری و عملی عرفان و تصوف بر آن مشهود است. همچنین با تمایز این سبک در معماری اسلامی میتوان نفوذ آن بر معماری سایر ابنیه اسلامی نظیر مدرسه و مسجد را نیز تعریف کرد. در مجموع بر اساس دادههای میدانی گردآوری شده در این تحقیق، بیشترین بازتابهای عناصر نمادین در حوزه معماری خانقاه مرتبط با رنگپردازی، استفاده نمادین از عدد و اندیشههای عرفانی است که به صورتی معنادار در بافت و ساختار خانقاهها مشهود است و تاریخ تحولات تصوف در بسامد و تعیین گونههای این کاربردهای نمادین، دخیل بوده است.
کلیدواژهها