نویسندگان
چکیده
حسین بن منصور حلاج، صوفی و عارف بزرگ در سال ۳۰۹ق، به اتهام دعوی حلول و الوهیت در بغداد به دار کشیده شد. زان پس زندگی، آموزهها و فرجام زندگی وی در تاریخ تصوف و فراتر از آن در ادبیات ایران بازتاب و مقبولیت کمنظیری یافته و با اسطوره درآمیخته است. روایات زندگی، فرجام و آموزههای منسوب به او، تداعیکنندۀ زندگی و اندیشه عیسی مسیح(ع) در باور مسیحیان است.
این مقاله با رویکردی تطبیقیتحلیلی سعی دارد برخی از همانندیها و تفاوتهای حلاج و حضرت مسیح(ع) را در سه بخش زندگی (سفرها، پیروان، کرامات و معجزات)، در مدعیات، رفتار و اندیشه، و نیز در فرجام زندگی (پیشگویی شهادت، نوشیدن جام، روز شهادت، نوع و کیفیت شهادت و...) بنمایاند و همچنین تفاوتهای دو دسته روایات، افسانهها و اسطورهها را نشان دهد. تشابهات بسیاری که گاهی پژوهشگران پیشین فقط به مواردی اندک یا به اشارهای گذرا بسنده کردهاند، در این مقاله با شرح و تبیین کامل بیان شده است؛ تشابهاتی که در قیاس با افتراقات، خواننده را به این نتیجه میرساند که اگر منصور حلاج را «مسیح پارسی» لقب دهند، نادرست نیست.
کلیدواژهها