نویسنده
استادیار گروه آموزش زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فرهنگیان
چکیده
در این پژوهش، تأثیر فراست و شهود صوفیانۀ مولوی در تکوین اشعار مثنوی و دیوان شمس به روش توصیفیتحلیلی بررسی شده است. سؤال اصلی تحقیق، آن است که آیا فراست و شهود صوفیانۀ مولوی در روند تکوین اشعار او تأثیری داشته است؟ رویکرد تحقیق، بررسی تکوینی و هدف از آن اثبات فراست و بصیرت صوفیانۀ مولوی و چگونگی تأثیر آن بر تکوین اشعار اوست. در متن مقاله نیز با ارائۀ شواهد، به بررسی مصادیق فراست و شهود صوفیانۀ مولوی در آثارش و نیز ارتباط مبتنی بر شهود صوفیانۀ مولوی با مخاطبان خاص و عام او و چگونگی تأثیر آنها در تکوین ابیات مثنوی و دیوان شمس پرداخته شده است. نتایج تحقیق نشان میدهد که فراست و شهود صوفیانۀ مولوی در تکوین دیوان شمس بهمیزان بیش از نود درصد و در تکوین اشعار مثنوی بهمیزان بیش از شصت درصد مؤثر بوده است. ازاینرو در تفسیر یا نقد اشعار مولوی، نباید آنها را بدون توجه به قراین و مقتضیات حالی، مقامی و مقالی و عوامل برونمتنی، از جمله مخاطبان خاص و عام مولوی و ارتباطات متقابل صوفیانۀ آنها بررسی و تحلیل کرد.
کلیدواژهها