نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسنده
دکترای مدرسی معارف دانشگاه تهران، پژوهشگر و طلبه سطح 4 حکمت متعالیه جامعة الزهرا
چکیده
بر اساس آیۀ 68 سورۀ زمر، قیامت کبری که واقعۀ پیش از ورود انسانها به عالم آخرت و برقراری بهشت و جهنم است، با صعق موجودات اتفاق میافتد. در همین آیه برخی از صعق استثنا شدهاند. در معنای صعق حاصل در روز قیامت و استثناشدگان آن، میان مفسران اقوال مختلفی به چشم میخورد. عرفا معنای صعق در این آیه و آیات مشابه را «فنا»ی موجودات دانسته و اشاره کردهاند کسانی که قبلاً به مقام فنا رسیدهاند، مستثنای آیهاند. پژوهش حاضر با هدف بررسی مستثنای آیه و با روش توصیفی و تحلیلی در ابتدا به تبیین وحدت معنایی «حالت صعق» - در معنای عرفانی آن- در آیات مختلف پرداخته و علاوه بر آن روشن میسازد که حالت صعق در روز قیامت کبری، در تمام مخلوقات بهمعنای فناست. سپس در بررسی مستثنای آیه به این نتیجه رسیده است که مخلوقاتی که در عرفان با نام «ارواح مهیمه» شناخته میشوند، مستثنای آیه بوده و انسانهایی که در دنیا به مقام فنا دست یافتهاند، مستثنای آیه نیستند.
کلیدواژهها