نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دکتری شهرسازی اسلامی، استادیارگروه شهرسازی، دانشکده هنر، دانشگاه بجنورد (نویسنده مسئول)
2 دانشآموخته کارشناسی ارشد معماری اسلامی، دانشگاه هنر اسلامی تبریز
3 دکتری معماری، استاد گروه معماری، دانشکده معماری و شهر سازی، دانشگاه هنر اسلامی تبریز
چکیده
مفهوم سکوت ذهن که نوعی ادراک روانی یا عاطفی است، با اصطلاحات و واژههای گوناگونی در زبان و فرهنگ هر قوم و ملتی از جمله سکوت مطلق، پالایش جان، تخلیۀ ذهن، ظلمت درخشان و... بیان شده است. در جهان کنونی، دلایل متعدد و از همه مهمتر ارزشگذاری جامعه بر سرعت و انباشتگی اطلاعات، باعث شده است تا انسان کنونی حتی در دوران کودکی نتواند سکوت را تجربه کند. عدم امکان تجربۀ سکوت و قطع ارتباط با ناخودآگاه، موجب عدم تعادل و گسیختگی در شخصیت انسان میشود. از این منظر، بازشناسی مفاهیم معنوی و عرفانی و جستوجوی بازتاب آنها در کالبد بناها و بهویژه بناهای هویتبخش برای ساکنان شهر، به نظر امری ضروری و لازم در فرایند برنامهریزی و طراحی بناها میرسد. پژوهش حاضر در نظر دارد تا به بازشناسی مفهوم سکوت بهواسطۀ تدقیق در متون، کتب و نظرات عرفان مولوی و عطار در کنار اندیشههای عرفانی امامالثقلین شیخ صفیالدین اردبیلی و تأثیر آن در کالبد چینیخانۀ خانقاه شیخ صفیالدین اردبیلی بپردازد. بدین ترتیب نوشتار به روش توصیفیتحلیلی و با استفاده از مطالعات کتابخانهای و اسنادی و رجوع به نظریات عرفای این زمینه، بهعنوان ابزار گردآوری انجام شده است. طبق یافتهها با لحاظ دوازده عنصر معماری موجود در بنا و هجده عامل زمینهای سکوت طبق نظر عرفای مورد بررسی، عامل «حیرت» بیشترین نقش را در خلق سکوت ذهن در این مجموعه دارد که مطابق با نظر هر دو عارف مطمح نظر این نوشتار است. نور، مرکزیت، تکرار و نقوش نیز بهترتیب بیشترین عناصر معماری مؤثر در ایجاد این حس، شناخته شدند.
کلیدواژهها