نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 استاد گروه ادبیات دانشگاه اصفهان
2 دانشیار گروه ادبیات دانشگاه اصفهان
3 دانشجوی دکترای ادبیات عرفانی دانشگاه اصفهان
چکیده
ابواسحاق ابراهیم بن شهریار کازرونی، ملقب به شیخ غازی و شیخ مرشد، از مشایخ صوفیه در قرن چهارم و پنجم هجری و پایهگذار طریقۀ کازرونیه در فارس، تأثیر بسیاری در ترویج عرفان اسلامی داشته است. با وجود تحقیقات گسترده دربارۀ زندگی و احوال شیخ ابواسحاق، برخی ابعاد طریقۀ عرفانی او هنوز ناشناخته است. در این پژوهش با استفاده از روش توصیفیتحلیلی و استناد به منابع موثق و دستاول، تصویری روشن و علمی از مشرب عرفانی شیخ ابواسحاق ارائه میشود. این هدف با استفاده از الگویی متشکل از پاسخهای مشروح به چند سؤال محقق میگردد: در طریقۀ عرفانی شیخ ابواسحاق، مبدأ و مقصد سلوک کجاست؟ میان مبدأ و مقصد چند منزل با چه ترتیبی قرار گرفتهاند؟ میزان اهمیت منازل چقدر است؟ تواناییهای لازم برای کسب دستاوردهای هر منزل کداماند و چگونه حاصل میشوند؟ در منابع پاسخ دقیقی برای همۀ این سؤالات یافت نشد؛ اما بر اساس قراین، نتایج حاصل بدین قرار است: در مشرب عرفانی شیخ مبدأ توبه، مقصد توحید و منازل زهد، ورع، فقر، صبر، توکل، رضا، مراقبه، محاسبه، محبت، خوف و رجا، اُنس، اطمینان، مشاهده، عشق، صحو، اخلاص، فناء فی الله و بقاء بالله، میان آنها قرارگرفتهاند که در بین این منازل ورع نقش برجستهتری دارد. ابواسحاق رویکردی فعال در عرفان داشته و با ساماندهی تشکیلات نظامی و جهاد با غیرمسلمانان به ترویج اسلام پرداخت؛ همچنین با احداث خانقاهها و ارائۀ خدمات به فقرا و مسافران، طریقۀ کازرونیه را به جریانی دیرپای که گسترۀ فعالیت آن چندین قرن از آناتولی تا هند و چین ادامه داشته، تبدیل کرد.
کلیدواژهها