کُحلِ پندار بررسی ایماژِ «زندگی به مثابه توهم اراده آزاد» در نگاه مولوی و اسپینوزا

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

عضو هیئت‌علمی گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

چکیده

یکی از اصول و مبانی زندگیِ بهینه در قالب نسخه/ نقشه‌هایِ زندگی، مجموعه گزاره‌هایی است که خود علت یا یکی از مهم‌ترین عللِ مطلوبِ روان‌شناختی، یعنی آرامش و شادکامی است. این دسته از گزاره‌ها در ذهن و ضمیر آن گروه از متفکرانی که به تقلیل درد و رنج انسان بیشتر می‌اندیشند، به دلایل معرفتی و روان‌شناختی دقیق و عمیق‌تر بازنمایی‌ شده است. باورداشتِ این گزاره که وقایع فقط به همان صورتی ممکن است اتفاق بیفتد که رخ داده و عواملی ورایِ اراده در صورت‌بندی یک عمل (رفتاری/ گفتاری) نقش برجسته‌تری دارند، یکی از این طرز تلقی‌هاست که می‌تواند علت‌العلل/ یکی از عللِ تحققِ مطلوب‌های روان‌شناختی باشد. در این میان مولوی با نگاه هنرمندانه و البته با رویکرد به اندیشۀ اشعری و اسپینوزا با نظام‌مندسازی این طرز تلقی، دو متفکر در طول تاریخ بشری بودند که در کنار توجه به مجموعه ایماژهای زندگی به ایماژ «زندگی به‌مثابۀ توهمِ ارادۀ آزاد» عنایت ویژه داشته‌اند. در این پژوهش با توجه به مجموعه ایماژهای زندگی با عنایت به نظریۀ رابرت سالامون، ایماژ اخیر با توجه به تفاوت‌های نگره‌ای این دو متفکر از یک‌سو و وجوه اشتراک فکری ازسویی دیگر تحلیل شده است. بررسی دستگاه فکری این دو متفکر با عنایت به ایماژ اخیر نشان می‌دهد شادکامیِ  مستمرِ بی‌پایان مهم‌ترین قاعدۀ زندگی مطلوب است که ارزشی کاربستی دارد؛ با این تفاوت که یکی با استخدام گزاره‌های تمثیلی به‌عنوان یکی از شیوه‌های استدلال و دیگری با توجه به نگرۀ فلسفیِ صرف به بررسی و تحلیل این نوع نگره پرداخته‌اند. مولوی با توجه به گفتمانِ کلامی از تغییرناپذیریِ ایماژهای زندگی دفاع می‌کند و اسپینوزا با توجه به مفصل‌بندی خاص به نظام‌مند‌سازی آن پرداخته است.

کلیدواژه‌ها

منابع
افلاکی، شمس‌الدین محمد. (1375). مناقب العارفین. تصحیح تحسین یازیجی. چ۳. تهران: دنیای کتاب.
داماسیو، آنتویو. (1393). خطای دکارت هیجان، ادراک و مغز انسان. ترجمۀ تقی کیمیایی اسدی. تهران: نگاه معاصر.
زرین‌کوب، عبدالحسین. (1372). سرّ نی. چ۴. تهران: علمی.
زرین‌کوب، عبدالحسین. (1378). بحر در کوزه. چ۸. تهران: انتشارات علمی.
سالامون، رابرت. (۱۳۹۲). معنای زندگی. ترجمۀ مسعود فریامنش. اطلاعات حکمت و معرفت، شمارۀ 1، ۹ـ۱۵.
سرل، جان. (1385). افعال گفتاری (جستاری در فلسفۀ زبان). ترجمۀ محمدعلی عبداللهی. تهران: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
سروش، عبدالکریم. (1379). قمار عاشقانۀ شمس و مولوی. تهران: انتشارات صراط.
عطار نیشابوری، فریدالدین. (1388). الهی‌نامه. تصحیح محمدرضا شفیعی‌کدکنی. چ۴. تهران: سخن.
فورد، دبی. (1402). نیمۀ تاریک وجود. ترجمۀ فرناز فرود. چ۳۶. تهران: کلک آزادگان.
لوید، ژنویو. (1399). اسپینوزا و کتاب اخلاق. ترجمۀ مجتبی درایتی و همکاران. چ۳. تهران: شب‌خیز.
کازانتزاکیس، نیکوس. (1382). تجربه‌های معنوی. ترجمۀ مسیحا برزگر. تهران: کتاب خورشید.
کازانتزاکیس، نیکوس. (1387). گزارش به خاک یونان. ترجمۀ صالح حسینی. تهران: نیلوفر.
کلر، جف. (1400). نگرش یعنی همه‌چیز. ترجمۀ امیرحسین مکی. چ۲۳. تهران: لیوسا.
گراسمن، نیل. (1400). روح اسپینوزا (شفای جان). ترجمۀ مصطفی ملکیان.تهران: دوستان.
گرجی، مصطفی. (139۰). آیین پژوهش در زبان و ادبیات با رویکرد به منظرهای شش‌ده‌گانه. چ۲. تهران: کلک سیمین.
محقق نیشابوری، جواد. (۱۳۹۷). ایماژهای زندگی در صدای پای آب. پاژ، شمارۀ 31، ۸۹ـ۱۰۲.
ملکیان، ‌مصطفی. (1389). تقریرات ملکیان دربارۀ انسان‌شناسی فلسفی با روش تحلیلی. پژوهشگاه علوم انسانی جهاد دانشگاهی. 
ملکیان، ‌مصطفی. (1400). عمر دوباره. چ۴. تهران: نشر شور.
موسوی جروکانی، سید حامد، مسجدی، حسین، گرجی، مصطفی، و زمانی، مهدی. (۱۳۹۵). معنای زندگی در مصیبت‌نامۀ عطار نیشابوری. ادبیات عرفانی، شمارۀ 14، ۶۵ـ۸۹.
مولوی، جلال‌الدین محمد بلخی. (1375). مثنوی معنوی. تصحیح بدیع‌الزمان فروزانفر. تهران: انتشارات نگاه.
مولوی، جلال‌الدین محمد بلخی. (1386). کلیات شمس تبریزی. تصحیح محمد‌حسن فروزانفر. چ۵. تهران: نشر ثالث.
نادرپور، نادر. (1382). گزیده اشعار. تهران: مؤسسۀ انتشارات نگاه.
Solomon, R. (2006). The Big Questions. Seventhe Dition. Printedin Canada.
  • تاریخ دریافت: 26 خرداد 1402
  • تاریخ بازنگری: 05 تیر 1402
  • تاریخ پذیرش: 08 مرداد 1402
  • تاریخ انتشار: 15 شهریور 1402