منابع
آجیلی، هادی، و جلوداری، ام‌البنین. (1395). بایسته‌ها و الزامات شکل‌گیری هژمونی جهانی و منطقه‌ای. فصلنامۀ پژوهش‌های سیاسی، 6(5)، 1ـ20.
ابن‌عربی، محیی‌الدین. (۱۳۹۹). فصوص الحکم. ترجمۀ حسین مریدی. چ۲. تهران: جامی.
اعتماد، شاپور. (1383). معادلات و تناقضات گرامشی. ترجمۀ محمدرضا زمردی. تهران: طرح نو.
باخرزی، ابوالمفاخر یحیی. (۱۳۸۳). اوراد الاحباب و فصوص الآداب. به کوشش ایرج افشار. چ۲. تهران: دانشگاه تهران.
بلوم، ویلیام تئودور. ( 1373). نظریه‌های نظام سیاسی. ترجمۀ احمد تدین. ج2. تهران: آران.
بوکوک، روبرت. (۱۳۹۹). هژمونی در باب چگونگی سیاست اخلاقی. ترجمۀ بهزاد باغی‌دوست و کاوه عباسی. تهران: گام نو.
بیانی، شیرین. (1371). دین و دولت در ایران عهد مغول. تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
پارسادوست، منوچهر. (1375). شاه‌اسماعیل اول. تهران: شرکت سهامی انتشارات.
پارسادوست، منوچهر. (۱۳۸۴). مغولان و نقش آنان در به قدرت رسیدن صفویان. مجلۀ بخارا، شمارۀ ۴۳، ۱۰۷ـ۱۱۸.
جامی، عبدالرحمن. (1370). نفحات الانس من حضرات القدس. مقدمه، تصحیح و تعلیقات از محمود عابدی. تهران: اطلاعات.
جانعلیان، مهدی. (1402). بررسی تاریخی-اجتماعی ارتباط عرفان متصوفه با سیاست و قدرت در ایران عصر مغول. فصلنامۀ عرفان اسلامی، 20(77)، 205ـ۲۲۴.
جوینی، عطاملک. (1379). تاریخ جهان‌گشا. به سعی و اهتمام محمد بن عبدالوهاب قزوینی. هلند.
راجر، سایمون. (1394). درآمدی بر اندیشه‌های سیاسی آنتونیو گرامشی؛ هژمونی، انقلاب و روشنفکران. ترجمۀ محمدکاظم شجاعی. تهران: سبزان.
راجر، سایمون. (۱۳۹۹). درآمدی بر اندیشه‌های سیاسی آنتونیو گرامشی. ترجمۀ محمداسماعیل نوذری. تهران: پارمیدا.
روبرت، دوز، و سیمور، مارتین لیپست. (۱۳۷۳). جامعه‌شناسی سیاسی. ترجمۀ محمدحسین فرجاد. تهران: توس.
شیبی، کامل مصطفی. (1359). تشیع و تصوف تا آغاز سدۀ دوازدهم هجری. ترجمۀ علیرضا ذکاوتی قراگزلو. تهران: امیرکبیر.
صفا، ذبیح‌الله. (1386). تاریخ ادبیات در ایران. چ۱۴. تهران: نگار هاتف.
قنبری عبدالملکی، رضا، و فیروزیان‌پور، آیلین. (1399). بازنمایی هژمونی و ضدهژمونی در گفتمان شعر جمهوری محمدتقی بهار بر مبنای آرای آنتونیو گرامشی. فصلنامۀ علمی‌پژوهشی زبان و ادبیات فارسی، شمارۀ ۵۶، ۷۷ـ۱۰۴.
قیصری، داوود بن محمود. (1416). رسائل قیصری: التوحید و النبوة و الولایة، اساس الوحدانیة و مبنی الفردانیة، نهایة البیان فی درایة الزمان. ترجمۀ حیدر شجاعی. تهران: مولی.
کیانی، محسن. (1369). تاریخ خانقاه در ایران. تهران: طهوری.
گرامشی، آنتونیو. (1398). گرامشی و انقلاب؛ مقالاتی پیرامون انقلاب اکتبر. ترجمۀ علیرضا نیاززادۀ نجفی. تهران: چرخ.
گرامشی، آنتونیو. (1396). دولت و جامعۀ مدنی. ترجمۀ عباس میلانی. چ۴. تهران: اختران.
گرامشی، آنتونیو. (1398). گرامشی و انقلاب؛ مقالاتی پیرامون انقلاب اکتبر. ترجمۀ علیرضا نیاززاده نجفی. تهران: چرخ.
لاکلائو، ارنستو، و موفه، شانتال. (1392). هژمونی و استراتژی سوسیالیستی. تهران: ثالث.
ماسه، هانری. (1357). معتقدات و آداب ایرانی. ترجمۀ مهدی روشن‌ضمیر. تهران: مؤسسۀ تاریخ و فرهنگ ایران.
موسوی، سید جلال. (1396). تصوف عصر صفوی و ادبیات آن دوره. تهران: امیرکبیر.
مولوی، جلال‌الدین محمد. (۱۴۰۰). فیه مافیه. تصحیح بدیع‌الزمان فروزانفر. چ۹. تهران: مهارت نو.
نجم‌الدین رازی، عبدالله بن محمد. (۱۳۸۳). مرصاد العباد. به اهتمام محمدامین ریاحی. چ۱۰. تهران: کتابخانۀ ملی.
نسفی، عزیزالدین بن محمد. (1391). بیان التنزیل. تصحیح و تعلیق علی‌اصغر میرباقری‌فرد. تهران: سخن.
نصر، سید حسین. (1371). سه حکیم مسلمان. ترجمۀ احمد آرام. تهران: امیرکبیر.
نوذری، حسینعلی. (1380). فلسفۀ تاریخ، روش‌شناسی و تاریخ‌نگاری. تهران: طرح نو.
ولد، بهاءالدین محمد بن جلال‌الدین محمد. (۱۳۶۷). معارف. به کوشش نجیب مایل هروی. تهران: مولی.
یثربی، سید یحیی. (1391). عرفان نظری؛ تحقیقی در سیر تکاملی و اصول و مسائل تصوف. ویراست دوم. قم: مؤسسۀ بوستان کتاب.
منابع
آجیلی، هادی، و جلوداری، ام‌البنین. (1395). بایسته‌ها و الزامات شکل‌گیری هژمونی جهانی و منطقه‌ای. فصلنامۀ پژوهش‌های سیاسی، 6(5)، 1ـ20.
ابن‌عربی، محیی‌الدین. (۱۳۹۹). فصوص الحکم. ترجمۀ حسین مریدی. چ۲. تهران: جامی.
اعتماد، شاپور. (1383). معادلات و تناقضات گرامشی. ترجمۀ محمدرضا زمردی. تهران: طرح نو.
باخرزی، ابوالمفاخر یحیی. (۱۳۸۳). اوراد الاحباب و فصوص الآداب. به کوشش ایرج افشار. چ۲. تهران: دانشگاه تهران.
بلوم، ویلیام تئودور. ( 1373). نظریه‌های نظام سیاسی. ترجمۀ احمد تدین. ج2. تهران: آران.
بوکوک، روبرت. (۱۳۹۹). هژمونی در باب چگونگی سیاست اخلاقی. ترجمۀ بهزاد باغی‌دوست و کاوه عباسی. تهران: گام نو.
بیانی، شیرین. (1371). دین و دولت در ایران عهد مغول. تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
پارسادوست، منوچهر. (1375). شاه‌اسماعیل اول. تهران: شرکت سهامی انتشارات.
پارسادوست، منوچهر. (۱۳۸۴). مغولان و نقش آنان در به قدرت رسیدن صفویان. مجلۀ بخارا، شمارۀ ۴۳، ۱۰۷ـ۱۱۸.
جامی، عبدالرحمن. (1370). نفحات الانس من حضرات القدس. مقدمه، تصحیح و تعلیقات از محمود عابدی. تهران: اطلاعات.
جانعلیان، مهدی. (1402). بررسی تاریخی-اجتماعی ارتباط عرفان متصوفه با سیاست و قدرت در ایران عصر مغول. فصلنامۀ عرفان اسلامی، 20(77)، 205ـ۲۲۴.
جوینی، عطاملک. (1379). تاریخ جهان‌گشا. به سعی و اهتمام محمد بن عبدالوهاب قزوینی. هلند.
راجر، سایمون. (1394). درآمدی بر اندیشه‌های سیاسی آنتونیو گرامشی؛ هژمونی، انقلاب و روشنفکران. ترجمۀ محمدکاظم شجاعی. تهران: سبزان.
راجر، سایمون. (۱۳۹۹). درآمدی بر اندیشه‌های سیاسی آنتونیو گرامشی. ترجمۀ محمداسماعیل نوذری. تهران: پارمیدا.
روبرت، دوز، و سیمور، مارتین لیپست. (۱۳۷۳). جامعه‌شناسی سیاسی. ترجمۀ محمدحسین فرجاد. تهران: توس.
شیبی، کامل مصطفی. (1359). تشیع و تصوف تا آغاز سدۀ دوازدهم هجری. ترجمۀ علیرضا ذکاوتی قراگزلو. تهران: امیرکبیر.
صفا، ذبیح‌الله. (1386). تاریخ ادبیات در ایران. چ۱۴. تهران: نگار هاتف.
قنبری عبدالملکی، رضا، و فیروزیان‌پور، آیلین. (1399). بازنمایی هژمونی و ضدهژمونی در گفتمان شعر جمهوری محمدتقی بهار بر مبنای آرای آنتونیو گرامشی. فصلنامۀ علمی‌پژوهشی زبان و ادبیات فارسی، شمارۀ ۵۶، ۷۷ـ۱۰۴.
قیصری، داوود بن محمود. (1416). رسائل قیصری: التوحید و النبوة و الولایة، اساس الوحدانیة و مبنی الفردانیة، نهایة البیان فی درایة الزمان. ترجمۀ حیدر شجاعی. تهران: مولی.
کیانی، محسن. (1369). تاریخ خانقاه در ایران. تهران: طهوری.
گرامشی، آنتونیو. (1398). گرامشی و انقلاب؛ مقالاتی پیرامون انقلاب اکتبر. ترجمۀ علیرضا نیاززادۀ نجفی. تهران: چرخ.
گرامشی، آنتونیو. (1396). دولت و جامعۀ مدنی. ترجمۀ عباس میلانی. چ۴. تهران: اختران.
گرامشی، آنتونیو. (1398). گرامشی و انقلاب؛ مقالاتی پیرامون انقلاب اکتبر. ترجمۀ علیرضا نیاززاده نجفی. تهران: چرخ.
لاکلائو، ارنستو، و موفه، شانتال. (1392). هژمونی و استراتژی سوسیالیستی. تهران: ثالث.
ماسه، هانری. (1357). معتقدات و آداب ایرانی. ترجمۀ مهدی روشن‌ضمیر. تهران: مؤسسۀ تاریخ و فرهنگ ایران.
موسوی، سید جلال. (1396). تصوف عصر صفوی و ادبیات آن دوره. تهران: امیرکبیر.
مولوی، جلال‌الدین محمد. (۱۴۰۰). فیه مافیه. تصحیح بدیع‌الزمان فروزانفر. چ۹. تهران: مهارت نو.
نجم‌الدین رازی، عبدالله بن محمد. (۱۳۸۳). مرصاد العباد. به اهتمام محمدامین ریاحی. چ۱۰. تهران: کتابخانۀ ملی.
نسفی، عزیزالدین بن محمد. (1391). بیان التنزیل. تصحیح و تعلیق علی‌اصغر میرباقری‌فرد. تهران: سخن.
نصر، سید حسین. (1371). سه حکیم مسلمان. ترجمۀ احمد آرام. تهران: امیرکبیر.
نوذری، حسینعلی. (1380). فلسفۀ تاریخ، روش‌شناسی و تاریخ‌نگاری. تهران: طرح نو.
ولد، بهاءالدین محمد بن جلال‌الدین محمد. (۱۳۶۷). معارف. به کوشش نجیب مایل هروی. تهران: مولی.
یثربی، سید یحیی. (1391). عرفان نظری؛ تحقیقی در سیر تکاملی و اصول و مسائل تصوف. ویراست دوم. قم: مؤسسۀ بوستان کتاب.
مطالعات عرفانی
)